Paris Dakar rally en drie maal de pineut
Blijf op de hoogte en volg Gonne
26 Maart 2015 | Laos, Khwaeng_Savannakhet
Hobbelend op de oude dame, maar waardig als een elephantqueen zat Els te genieten. Na deze rustdag was ons een dag beloofd met onverharde wegen en authentieke dorpjes. Na de lunch, weer de befaamde miesoep, rechtsaf een 8-baans weg in aanleg. Stof stof en nog meer stof, met de buf over de neus getrokken op de fiets vrouwmoedig. Iedere passerende vrachtwagen deed zoveel wolken stof opwaaien, dat we steeds even aan de kant bleven staan. Hier zien de vooruitgang... Een internationaal programma ter verbetering van de infrastructuur, gelukkig verderop versmalde de weg zich tot een karrenspoor met diepe gleuven. Dikke laag rood stof, heel lastig te manoeuvreren in het droge seizoen; tijdens het regenseizoen is dit pad onmogelijk te berijden.... voor fietsers althans. En daar lag Els met een smak, in het rode stof te happen,.... Oppervlakkige schaafwonden en een behoorlijke kneuzing. Zuster Gonne spoelt de wonden schoon en lapt Els weer op. Ietsje verderop sneuvelt een tweede groepsgenoot, het gat in zijn knie is flink dieper. De laatste flessen drinkwater om de boel schoon te spoelen en ook Huib kan weer verder.
Nog maar 20 kilometer rood stof te gaan, de rest van de groep zit vast al aan 't bier, maar onze trouwe Fritz fietst altijd achterop, een hele geruststelling.
We steken de Medong over, een zijrivier van de Mekong en aan de overkant worden we juichend binnengehaald door de koplopers. Eindelijk asfalt, wat hebben we hier naar verlangd. Bij het guesthouse kunnen we onze fietsen en daarna onszelf afspoelen. Onze handdoeken kleuren oranje na het douchen. Els zit met een flink pak ijs op haar knie en neem de schade op. Gelukkig valt het mee, maar is toch wel een beetje zielig.
We zijn hier in een deel van Laos, waar weinig toeristen komen, en als je dan voor 9 uitgehongerde Nederlanders moet koken, dan hup.... Op het brommertje foerageren, dat kan nooit in een keer. Iedere keer komt het brommertje met weer een paar plastic zakjes aan het stuur terug. Het smaakt overheerlijk en het Laobier staat koud..., wat wil een vermoeide reiziger nog meer!
Met een stijve bont en blauwe knie ruim 100 kilometer almaar rechtdoor over een doorgaande weg. Na 50 kilometer houden we het voor gezien, Fritz regelt een pick-up. Vier fietsen en de berijders worden netjes voor ons volgende guesthouse afgezet. Dit ziet er wel erg verlaten uit...., onze aardige chauffeur doet navraag bij de buren, het hotelletje is failliet. Een stukkie terug vinden we een tweede guesthouse, waar we na enige aarzeling de kamers mogen bekijken. Simpel, maar goed en er zijn net voldoende kamers vrij. Wij gaan de buurt verkennen en vinden vlakbij een alleraardigst wegrestaurantje, waar we a la carte kunnen eten. Plaatjes aanwijzen bij de vriendelijk lachende kokkin en binnen een paar minuten komen de heerlijkste geuren uit het piepkleine keukentje. De eigenaar heeft een zelf gefabriceerde vogelval en met een levende prachtig groen gekleurde lokvogel een zelfde exemplaar gevangen. Hij bevrijdt hem uit zijn benarde positie en trekt het arme schepsel meteen al zijn vliegveren uit...... Wat ontzettend zielig. Die is ook de pineut.
Gonne wil haar dwarsliggertje van Jeroen Brouwer in bed uitlezen, maar waar o waar ligt dat boekje...... O shit, alle tassen ondersteboven gekeerd, wat stom..... in het vorige guesthouse laten liggen. Ook heel zielig, de derde pineut.
Overigens foto's toevoegen lukt nog niet, in Laos is wifi te traag.
Nog maar 20 kilometer rood stof te gaan, de rest van de groep zit vast al aan 't bier, maar onze trouwe Fritz fietst altijd achterop, een hele geruststelling.
We steken de Medong over, een zijrivier van de Mekong en aan de overkant worden we juichend binnengehaald door de koplopers. Eindelijk asfalt, wat hebben we hier naar verlangd. Bij het guesthouse kunnen we onze fietsen en daarna onszelf afspoelen. Onze handdoeken kleuren oranje na het douchen. Els zit met een flink pak ijs op haar knie en neem de schade op. Gelukkig valt het mee, maar is toch wel een beetje zielig.
We zijn hier in een deel van Laos, waar weinig toeristen komen, en als je dan voor 9 uitgehongerde Nederlanders moet koken, dan hup.... Op het brommertje foerageren, dat kan nooit in een keer. Iedere keer komt het brommertje met weer een paar plastic zakjes aan het stuur terug. Het smaakt overheerlijk en het Laobier staat koud..., wat wil een vermoeide reiziger nog meer!
Met een stijve bont en blauwe knie ruim 100 kilometer almaar rechtdoor over een doorgaande weg. Na 50 kilometer houden we het voor gezien, Fritz regelt een pick-up. Vier fietsen en de berijders worden netjes voor ons volgende guesthouse afgezet. Dit ziet er wel erg verlaten uit...., onze aardige chauffeur doet navraag bij de buren, het hotelletje is failliet. Een stukkie terug vinden we een tweede guesthouse, waar we na enige aarzeling de kamers mogen bekijken. Simpel, maar goed en er zijn net voldoende kamers vrij. Wij gaan de buurt verkennen en vinden vlakbij een alleraardigst wegrestaurantje, waar we a la carte kunnen eten. Plaatjes aanwijzen bij de vriendelijk lachende kokkin en binnen een paar minuten komen de heerlijkste geuren uit het piepkleine keukentje. De eigenaar heeft een zelf gefabriceerde vogelval en met een levende prachtig groen gekleurde lokvogel een zelfde exemplaar gevangen. Hij bevrijdt hem uit zijn benarde positie en trekt het arme schepsel meteen al zijn vliegveren uit...... Wat ontzettend zielig. Die is ook de pineut.
Gonne wil haar dwarsliggertje van Jeroen Brouwer in bed uitlezen, maar waar o waar ligt dat boekje...... O shit, alle tassen ondersteboven gekeerd, wat stom..... in het vorige guesthouse laten liggen. Ook heel zielig, de derde pineut.
Overigens foto's toevoegen lukt nog niet, in Laos is wifi te traag.
-
26 Maart 2015 - 12:11
Siny:
Och meiden wat een ruige verhalen wat heftig. Hopelijk gaat t met knietje wat beter Els. Jij nu eens niet Gon mag in de krant.Over je ribben lees ik niets dus neem aan dat t goed gaat.Stoere meiden zet m op, echtjaloers ben ik toch niet. Wat hebben wij dan een makkelijke tocht gehad he Gon en toch af en toe ook heel pittig. Voor de thuisblijvers wel prachtig om te lezen heerlijk aan de koffie na t hardlopen. Lekker loopweertje zo'n 30° minder dan bij jullie.
Dikke knuf lfs Siny -
26 Maart 2015 - 12:57
Ineke:
Ha flinke meiden, jullie zijn echte bikkels, ik heb het altijd al wel geweten! Leuk om allemaal te lezen.
Goed op elkaar passen en veel plezier nog! Lfs Ineke -
26 Maart 2015 - 13:54
Freek:
Wat een avontuur... Passen jullie wel op dames, maar vooral genieten van de nieuwe ervaringen! Veel plezier nog. -
26 Maart 2015 - 15:42
Els:
Nou naamgenoot je bent wel echt de pineut. Hopelijk slinkt dat knietje gauw, zodat je er weer 100% tegen aan kunt. Je kiest natuurlijk voor een avontuurlijke vakantie, maar het zou fijn zijn om die dan blessurevrij door te komen. Petje af. Het valt wel onder wie veel beleefd heeft veel te vertellen. Fijn dat we op deze manier met jullie mee kunnen leven. Sterkte met de ribben en de knietjes en hou het verder schadevrij. -
26 Maart 2015 - 18:04
Thera:
Wat geweldig zijn jullie bezig. En wat een enorm doorzettingsvermogen. Veel succes en plezier.
Thera -
27 Maart 2015 - 13:05
Theo:
Ik begin me nu wel zorgen te maken over jullie. Kneuzingen, schaafwonden (let op de infectieziekten daar, als er iets te veel ontstekingen zijn, gelijk naar een goed ziekenhuis) en gebroken rib. Is dat de reden dat jullie het pickupje namen? En doen de fietsen het nog goed na al die valpartijen?
In ieder geval is er daar reuring. Hier is het doodsaai zonder jullie.
kusjes
theo -
27 Maart 2015 - 15:56
Marthe:
Wauw wat een verhaal jullie moeten wel door het stof ! Veel liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
