Waterfietsen in Inle Lake en lange nekken

Een binnenlandse vlucht brengt ons naar Inle Lake, waar we drie dagen blijven. Onze fietsen passen niet in het vliegtuig, dus Fritz regelt een busje van 'van Gent en Loos'. De chauffeur lacht eens vriendelijk, maar in zijn mond staan enkel nog wat kleine rode verrotte stompjes en zelfs zijn oogwit is rood. Stoned dus van de betel nut.

Inle Lake, een gigantisch meer, gelegen tussen de bergen en heel erg toeristisch. Vissers peddelen met 1 arm en been, terwijl ze met de andere arm tegelijkertijd aan het vissen zijn. De lokale bewoners wonen hier in eenvoudige paalwoningen op het water.

In Inle Lake is het een stuk frisser, maar toch nog zo'n 28 graden. Achter ons hotel bevindt zich het kanaaltje waar honderden platte bootjes met dieselmotoren ronkend heen en weer varen met toeristen. Wij gaan eerst met onze ex-collega Jan op stap, die al eerder hier is geland en de volgende dag weer verder reist. Heel gezellig.

De eerste dag een vrije dag, dus wat doe je dan? Juist ja..., n stukkie fietsen rondom het meer en halverwege oversteken. Els pingelt af, met als gevolg dat er wel een rode loper in de platte boot wordt uitgelegd, maar de stoelen ontbreken. De volgende dag gaan we zeven uur varen, stoelen, dekentjes en zonodig parasols zijn geregeld. We varen langs allerlei toeristische attracties, zoals een cigarenmakerij, een oud klooster, een weverij waar het hele proces vanaf de draden van de lotusbloem tot de zijden sjaal gedemonstreerd wordt. En dan wordt er ook aangelegd bij een winkeltje waar -door de lokale ANWB ingevlogen- vijf vrouwen zich laten fotograferen in vol ornaat met hals-, knie- en elleboogringen, de zogenaamde longnecks. Ons bekroop het nare en ongemakkelijke gevoel van aapjes kijken.

Al met al was Inle Lake een hele belevenis, maar de volgende dagen begint het echte werk, in zes dagen naar Bagan fietsen.

Overigens 80% van de kinderen hier gaan naar school, maar nog steeds 1/5 deel niet. We zien een miniklasje in een soort kippenhok ijverig in hun schriftjes schrijven, maar nog geen twee minuten verderop in een steengroeve zit 'n jongetje van nog geen zes jaar in stof en geweldige herrie van de steenvergruizer zware stenen in een mandje te stapelen. Zijn baby broertje zit ernaast. Wat 'n tegenstellingen.

De eerste drie fietsdagen zitten er inmiddels op, maar over deze avonturen lezen jullie alles in het volgende verslag. We kunnen jullie alvast verklappen dat het heftig was!