Naar Mandelay... de laatste loodjes en stampende w
Blijf op de hoogte en volg Gonne
27 Februari 2017 | Myanmar, Thanbogyun
We zijn al fietsend in Mandelay beland, dat was 'n enorme belevenis.
De dag ervoor liep wat anders dan gepland, het hotel dat Fritz had geboekt had geen licentie voor buitenlandse toeristen en dat was ook voor Fritz een vervelende verrassing. Want na een zware dag fietsen met echt gemene klimmetjes, snakten we naar het koude biertje en een douche. We werden naar een hotel in de buurt doorgestuurd, maar ook daar was geen plaats in de herberg. "Happy hotel, very close, very big..", was de nieuwe belofte. Nog maar 15 km verder. Okeyyyyy, we klommen weer op onze fietsen (per slot van rekening was dit een pionierstocht!) en na zo'n 10 km op de snelweg en wat gezoek, ploften we neer op de fauteuils in de hal van ons sjieke hotel. Zes boys die zich zichtbaar dood verveelden, droegen onze smerige fietsen de trap op, alsmaar buigend voor de nog smerigere toerist.
Uitgerust en na 'n prima ontbijt (fried rice with egg voor de afwisseling)..., naar het einddoel, de stad Mandelay. We fietsen door een dorpje waar in ieder straatje het oorverdovend lawaai van stampende weefgetouwen te horen is; jonge kinderen werken volop mee om de spoelen met garen te winden....! Op kleine akkertjes zijn seizoenwerkers bezig om bergen met rode pepers te sorteren. Een mega billbord voor de aanleg voor een giga industrieterrein....: de ingrepen in het landschap zijn al zichtbaar. Snel verder fietsen hier, geen schaduw en de zon brandt onverbiddelijk.
Een oude fiets kan je ook ombouwen tot een mobiele geluidsinstallatie, hiervoor heb je dus nodig: een oude fiets, een megafoon, een accu en een afgedankte versterker... vrolijke muziek schettert door de straatjes van het volgende dorpje.
Verderop bij de rivier ververijen: de draden hangen in prachtige kleuren te drogen. We steken met de fiets aan de hand de beroemde oude teakhouten voetgangersbrug (U bein) over, zo'n 1,2 kilometer lang.
Mandelay is ons eindpunt, de tweede grote stad van Myanmar. De haven met nu slapende arbeiders, rijen eettentjes en handeltjes, de drukte en getoeter van het verkeer en de bijbehorende smog, de rioollucht overal, de armoedige hutjes naast megagrote bankgebouwen en hotels...
Een stad vol tegenstellingen, waar we ons laatste blog nog over zullen schrijven.
De dag ervoor liep wat anders dan gepland, het hotel dat Fritz had geboekt had geen licentie voor buitenlandse toeristen en dat was ook voor Fritz een vervelende verrassing. Want na een zware dag fietsen met echt gemene klimmetjes, snakten we naar het koude biertje en een douche. We werden naar een hotel in de buurt doorgestuurd, maar ook daar was geen plaats in de herberg. "Happy hotel, very close, very big..", was de nieuwe belofte. Nog maar 15 km verder. Okeyyyyy, we klommen weer op onze fietsen (per slot van rekening was dit een pionierstocht!) en na zo'n 10 km op de snelweg en wat gezoek, ploften we neer op de fauteuils in de hal van ons sjieke hotel. Zes boys die zich zichtbaar dood verveelden, droegen onze smerige fietsen de trap op, alsmaar buigend voor de nog smerigere toerist.
Uitgerust en na 'n prima ontbijt (fried rice with egg voor de afwisseling)..., naar het einddoel, de stad Mandelay. We fietsen door een dorpje waar in ieder straatje het oorverdovend lawaai van stampende weefgetouwen te horen is; jonge kinderen werken volop mee om de spoelen met garen te winden....! Op kleine akkertjes zijn seizoenwerkers bezig om bergen met rode pepers te sorteren. Een mega billbord voor de aanleg voor een giga industrieterrein....: de ingrepen in het landschap zijn al zichtbaar. Snel verder fietsen hier, geen schaduw en de zon brandt onverbiddelijk.
Een oude fiets kan je ook ombouwen tot een mobiele geluidsinstallatie, hiervoor heb je dus nodig: een oude fiets, een megafoon, een accu en een afgedankte versterker... vrolijke muziek schettert door de straatjes van het volgende dorpje.
Verderop bij de rivier ververijen: de draden hangen in prachtige kleuren te drogen. We steken met de fiets aan de hand de beroemde oude teakhouten voetgangersbrug (U bein) over, zo'n 1,2 kilometer lang.
Mandelay is ons eindpunt, de tweede grote stad van Myanmar. De haven met nu slapende arbeiders, rijen eettentjes en handeltjes, de drukte en getoeter van het verkeer en de bijbehorende smog, de rioollucht overal, de armoedige hutjes naast megagrote bankgebouwen en hotels...
Een stad vol tegenstellingen, waar we ons laatste blog nog over zullen schrijven.
-
02 Maart 2017 - 08:46
Hein:
Geweldige belevenissen Gonne. Wat zul je er afgetraind uitzien na al dat gefiets.!! Geweldig om de lokale bevolking zo te zien en door het landschap te fietsen. Wat vreselijk dat daar zo,n groot industrie terrein gebouwd wordt, Myanmar wordt het nieuwe Bangladesh. Nu nog weefgetouwen in de straatjes. Strax in een fabriekshal waar kinderen 12 uur per dag onder neonlicht voor een paar centen per dag werken in de textiel om de Primark te bevoorraden. . -
02 Maart 2017 - 10:29
Thera:
Gonne, wat een mooie beschrijvingen, je ziet het zo voor je. Dat zal straks wennen zijn. Goede thuisreis. Vele groetjes Thera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
